บทที่ 48

โต๊ะอาหารค่ำอบอวลไปด้วยเสียงพูดคุยแผ่วเบาตามมารยาท เสียงเครื่องเงินชั้นดีกระทบกับเครื่องกระเบื้อง และเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นเป็นครั้งคราว แต่สำหรับโรนันแล้ว บรรยากาศกลับน่าอึดอัดจนหายใจไม่ออก

เขานั่งเงียบงัน จิตใจหมกมุ่นอยู่กับความคิดและความรู้สึกที่วนเวียนซึ่งดูเหมือนจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นตามความก...